Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ostendit pedes et pectus. Duo Reges: constructio interrete. Poterat autem inpune; Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti? Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Inde sermone vario [redacted] illa a Dipylo stadia confecimus. Bork

Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum? Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. Maximus dolor, inquit, brevis est. Quid de Platone aut de Democrito loquar?

Iam in altera philosophiae parte. Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni; Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Hoc non est positum in nostra actione. Ergo in gubernando nihil, in officio plurimum interest, quo in genere peccetur. Ubi ut eam caperet aut quando? Qua igitur re ab deo vincitur, si aeternitate non vincitur? Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius?

Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho;
Iam doloris medicamenta illa Epicurea tamquam de narthecio proment: Si gravis, brevis;
Sed ad bona praeterita redeamus.

Quis autem de ipso sapiente aliter existimat, quin, etiam
cum decreverit esse moriendum, tamen discessu a suis atque
ipsa relinquenda luce moveatur?

Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis.

Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur.
Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae;
Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse.
Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere.
Nam diligi et carum esse iucundum est propterea, quia tutiorem vitam et voluptatem pleniorem efficit.
Hoc loco tenere se Triarius non potuit.

Bork: Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria.
Quid iudicant sensus?: Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus.
Quonam modo?: Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum.
Refert tamen, quo modo.: Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt.

Princeps huius civitatis Phalereus Demetrius cum patria pulsus esset iniuria, ad Ptolomaeum se regem Alexandream contulit.